AğLa İsTaNBuLAğlıyordu İstanbul
Her şairin mısralarında
Boğazında mı kayboluyor bilmem ki sevdalar
Düğüm düğüm olmuş her biri
Hep bir aşkı barındırmış çaresizce koynunda
Sardıkça düşmüş, yazık kollarından
Şimdi gözünde iki damla yaş İstanbul un
Taşına, toprağına kulak verin
Bir ses duyuluyor.
.....
Bu acıyı her yaşayan İstanbul dan soruyor
Ben de mi aynı rüzgarın yelinde savruluyorum
Bana da mı vuran aynı dalga
Bu masalın içinde,olacakmıyım yoksa
İstemiyorum,yerinde dursun destansı sözler
Bana sadce sevdiğimden haber ver
....
Martıları gönder her derde düşüşünde
Rüzgarın aracı olsun yüreğimden yüreğine
Bana sevdiğimden bir haber ver
İstanbul!
Bana sevdiğimden bir haber ver!
Ben gibi sar, kollarını sımsıcak
Benim yerime dinle
Gözyaşları akarsa, yolla denizinle
Ağla İstanbul ağla!
Bak bu aşkta imkansızca,
......
Kim bilir daha kaç kişi edecek sana sitem
Sana soracak kimisi hesabını
Kapılarına dayanacaklar yine
Bastıkları her kaldırımda arayacaklar izlerni
Resimlerinde canlandıracaklar görmek istediklerini
Tıpkı her aşkta olduğu gibi
Yine ağla,ağlıyorsun
Ağla istanbul ağla
Tutmuyorum seni
Ağla
Ağla
Yine şahitsin imkansız bir aşka...
FEYZA TUTAM